تاکنون این ارتش در قالب نیروهای سازمان ملل به کشورهای زیادی مانند کشورهای شمال آفریقا، کشورهای عربی مانند لبنان و عمان در حفظ صلح شرکت داشته اند. روز ارتش در این کشور روز 6 سپتامبر است که در واقع یادمان روز6 سپتامبر سال 1947 است که ارتش پاکستان تاسیس شده است. قبل از این سال پاکستان جزء هند بود و ارتش این دو کشور (هند و پاکستان) تحت نظر انگلستان در جنگ جهانی دوم نیز شرکت داشت و بعد از جنگ این ارتش به میزان 64% برای هند و 36% برای پاکستان بین این دو کشور تقسیم شد. تعداد پرسنل ثابت این ارتش در نیروهای زمینی 500 هزار نفر، نیروی دریایی 24 هزارنفر و نیروی هوایی 42 هزارنفر و تعداد نیروهای غیر رسمی و ذخیره: نیروی زمینی 513 هزارنفر، نیروی دریایی 5000 نفر و نیروی هوایی 10000 نفر می باشد. یونیفرم نیروهای ارتش پاکستان در کل نیروهای سه گانه یک کت و شلوار مایل به سبز با نقش های قهوه ای است که البته یونیفرم جدید نیز برای نیروهای ارتش به کار می رود که بسته به نیروی خدمتی دارای رنگ متفاوت است. کشور پاکستان دارای رابطه خوبی با جامعه جهانی از جمله بعد از وقایع 11 سپتامبر است. کمک های نظامی به ارتش این کشور بیشتر از سوی ایالات متحده بوده ولی پاکستانی ها فهمیده اند که کمک های نظامی آمریکا تنها تا زمانی ادامه دارد که پشتیبان سیاست های این کشور باشند و طی 50 سال گذشته این کشور بارها توسط دولت آمریکا در مورد کمک های نظامی مورد تحریم واقع شده. برای نمونه در جنگ سال 1971 هند و پاکستان، آمریکا با وجود داشتن چندین پیمان نظامی با پاکستان کمک های فنی خود را به پاکستان در اول جنگ به بهانه بی طرف بودن در جنگ قطع کرد. تا قبل از 11 سپتامبر به دلیل دنبال کردن برنامه های اتمی خود تحت تحریم آمریکا بود و طی 4 سال قبل از وقایع 11 سپتامبر کل کمک نظامی امریکا به پاکستان 9 میلیون دلار بود این در حالی است که با پیوستن پاکستان به جمع کشورهای اتلاف د تروریسم مریکا! از سال 2001 تا 2005 میلادی این کشور 4/5 میلیارد دلار کمک نظامی از آمریکا دریافت کرده است. ولی شاید بزرگترین تامین کننده تسلیحات ارتش پاکستان، چین باشد که طی چهاردهه گذشته به صورت مستمر از این کشور به صورت مستمر حمایت تسلیحاتی کرده که یکی از دلایل آشکار آن مشکلات مرزی چین با هند است که به نفع چین بوده و است که توان دفاعی پاکستان را تقویت کند تا خطر نظامی هند را برای خود کاهش دهد. با وجود مشکلات زیاد مالی در پاکستان، ارتش این کشور دارای جایگاه قابل ملاحظه ای در جهان است از جمله جزء معدود کشورهای دارنده سلاح اتمی است و موشک ها و هواپیماهای این ارتش می توانند سلاح های اتمی را تا مسافت زیاد برده و تحویل دشمن دهند. دکترین نظامی این کشور مبنی بر بازدارندگی هسته ای است و این کشور هیچ علاقه ای برای پیوستن به NPT و یا پیمان های عدم گسترش سلاح های اتمی مشابه را ندارد داشتن سلاح اتمی در مقابل هند برای این کشور یک مسئله مرگ و زندگی می باشد. البته پیشرفت پاکستان در زمینه نظامی تنها منحصر به سلاح اتمی نیست بلکه امروزه پاکستان در بسیاری از فناوری های نظامی کاملا خود کفا و مستقل بوده و از این نظر این کشور را به همراه ایران، باید بزرگترین قدرت های نظامی جهان اسلام دانست که در همسایگی یکدیگر دارای قدرت نظامی قابل قبولی هستند. تولید سلاح و جنگ افزار برای اولین بار در سال 1951 در پاکستان طی فرمانی از سوی نخست وزیر وقت برای تولید سلاح های سبک و مهمات آغز شد. از سال 1961 به مدت 10 سال تولید جنگ افزار به کمک امریکا انجام می شد ولی بعد از چهار بار شانه خالی کردن آمریکا از زیر تعهد هایش در میدان جنگ مینا هند و پاکستان این کشور از سال 1971 با کمک چین و بهسازی صنایع سنگین خود و ایجاد مجتمع نظامی Aeronautical در شمال اسلام آباد همکاری های خود را با چین آغاز کرد که همچنان ادامه دارد. از جمله کارهای بزرگ این مجتمع نظامی تعمیر اساسی F6 و F7 ساخت چین و میراژ3 ساخت فرانسه، تعمیر رادار و سامانه های پدافندی، ساخت تحت امتیاز هواپیمای آموزشی ساب Safari، تولید هواپیمای جت آموزشی چینی K8 . هواپیمای آموزشی سوپر مشاق است. نکته جالب این است که پاکستان حدود چهار دهه فاقد وزارت دفاع بود و وزارت دفاع این کشوردر سپتامبر 1991 به همراه هفت مجتمع تولید نظامی برای تمرکز بیشتر بر روی امور تولیدات دفاعی ایجاد شد. یکی از این هفت مرکز تولیدی، مرکز تولید کشتی در کراچی در جنوب پاکستان و یک مرکز تعمیراتی سنگین برای وسایل دریایی در بندر قاسم که در سال 1987 تاسیس شد از جمله مراکز تحت نظر تحت وزارت دفاع پاکستان است. بعد از تاسیس مرکز صادرات تسلیحات داخلی با نام D.E.P.O که هدف آن بازاریابی محصولات دفاعی پاکستان است را تاسیس کرد. به صورت معمول این مرکز سالانه در یک مرکز نمایشگاهی ثابت در کراچی نمایشگاه دفاعی برگزار می کند. این نمایشگاه دفاعی که USD نامیده می شود در سال 2006 میلادی 500 میلیون دلار فروش خارجی داشته است. با در نظر اینکه پاکستان همواره در حال رقابت با هند است بودجه نظامی این کشور نیز باید توان پرداخت هزینه های سنگین دفاعی را برای رسیدن پاکستان به هند را داشته باشد. در گیری دائم این کشور با هند همواره باعث صرف بودجه کلان نظامی در ارتش شده این در حالی است که اقتصاد پاکستان توان رقابت با هند را ندارد. بین سال های 1958 تا 1973، 60% از تولید ناخالص ملی پاکستان صرف بودجه دفاعی می شد که دلیل آناختلافات بیشتر و سه جنگ با هند در این دوران بوده است. ولی بعد از این سال ها این درصد کمتر شده ولی همچنان نسبت به اقتصاد این کشور بودج نظامی پاکستان سنگین تر است که دلیل آن دسرکت در یک مسابقه اتمی با هند است. مبلغی را که پاکستان در سال 2005 میلادی صرف خود کرده رقمی بالغ بر 18/262 میلیارد دلار بوده است.

تارخچه نیروی زمینی ارتش

نیروی زمینی ارتش پاکستان بزرگترین نیروی نظامی این کشور که وظیفه حفاظت از مرزهای فیزیکی زمینی این کشور را دارد و در حال حاضر این نیرو مسئول نگهداری موشکها و سلاحهای اتمی پاکستان است. تاریخ تشکیل این نیرو به عنوان اولین نیروی نظامی پاکستان به بعد از جدایی از هند در سال 1947 برمی گردد و در حال حاضر دارای 550 هزار نفر پرسنل رسمی و 500 هزار نیروی ذخیره است. نیروهای ذخیره در واقع افرادی هستند که دوره ی ضروری سربازی خود را گذرانده و تا سن 45 سالگی نیز به عنوان نیروی ذخیره باقی خواهند ماند. تاریخ تشکیل این نیرو به زمان جدایی هند از پاکستان بر می گردد. در آن زمان ارتش موجود بین این دو کشور تقسیم شد که در این میان در 30 ژوئن 1947 شش لشگر زرهی، چهار اشگر توپ خانه به همراه، هشت تیپ پیاده نظام به پاکستان رسید. این ارتش تقسیم شده چند ماه بعد در اولین رویایی هند و پاکستان در همان سال در مقابل هم قرار گرفتند و این جنگ با اشغال 40% از منطقه کشمیر توسط هند به پایان رسید تا این منطقه موضوعی برای دو جنگ بعدی باشد. از سال 1950 به بعد نیروی زمینی پاکستان به کمک های نظامی آمریکا روی آورد که شامل کمک های نقدی و تسلیحات می شد. در یال 1958 ایوب خان به کمک نیروی زمینی در یک کودتای آرام به قدرت رسید و یک دهه بعد در دومین جنگ هند و پاکستان در سال 1965 ارتش هند بدون آمادگی قبلی از دو منطقه ران و کودچ به پاکستان حمله برد و تلاش برای اشغال تمام کشمیر توسط هند جنگ به تمام مرز هند و پاکستان کشیده شد. در این زمان آمریکا حاضر به کمک به پاکستان به بهانه بی طرفی در جنگ نشد و این مسئله باعث سردی روابط بین اسلام آباد و واشنگتن شد از این رو این کشور رو به سوی چین کرد. جنگ بدون دستاوردی برای دو طرف و بدون تغییر خطوط مرزی در سازمان ملل به پایان رسید. ژنرال ایوب خان در سال 1969 سرنگون و جای خود را به یحیی خان داد. بعد از پایان جنگ ارتش دست به سرکوب شورشیان و استقلال طلبان بنگلادش زد ( که در آن زمان جزئی از پاکستان بود) که این مسئله باعث جنگ داخلی در پاکستان شود و در نهایت با دخالت ارتش هند و تسلیم 900 هزار نیروی پاکستانی در بنگلادش، این ایالت پاکستان استقلال خود را به دست آورد. بعد از استقلال بنگلادش از پاکستان یک دوره کوتاه دمکراسی در این کشور بین سالهای 1971 تا 1977 آغاز شد که البته بعد از کودتای ژنرال زیاول حق در سال 1977 وی به عنوان یک دیکتاتور تا سال 1988 بر این کشور حکومت کرد. بعد از سرنگونی زیاول حق دیگر در سیاست به صورت مستقیم شرکت نکرد ولی درگیری های داخلی با حمله ارتش به ایالت بلوچستان که حق خود مختاری بیشتری از دولت مرکزی می خواست همچنان ادامه داشت. در دهه 80 با اشغال افغانستان همسایه شمالی پاکستان توسط شوروی، ایالات متحده کمک های فراوانی به مبارزان افغان که بر علیه شوروی می جنگیدند می کرد و از آنجایی که پاکستان هیچ علاقه ای به استقرار حکومت کمونیستی تحت نظر شوروی در افغانستان نداشت از آمریکا تقاضای کمک کرد آمریکا طی یک دهه به این کشور کمک های نظامی فراوانی کرد به طوری که بعد از اسرائیل و مصر این کشور بزرگترین دریافت کننده کمک های نظامی آمریکا شد. با وجود این کمک ها در یال 1989 هنگامی که پاکستان حاضر به قبول لغو برنامه های اتمی نظامی خود نشد از سوی ایالات متحده تحت تحریم قرار گرفت و بسیاری از تسلیحات سفارش شده به خصوص سری دوم جنگنده های F-16 سفارش پاکستان هرگز به این کشور تحویل داده نشد. در سال 1999 جنگ دیگری با هند در منطقه کارگیل با حمله پاکستان به این منطقه آغز شد که البته پاکستان مجبور شد تحت فشار جامعه جهانی از این منطقه عقب نشینی کند. بسیاری در پاکستان معتقد بودند که دلیل شکست و سرخوردگی آنها در کارگیل تصمیمات اشتباه رئیس جمهمر وقت پاکستان نواز شریف بووده که در نهایت طی یک حرکت نظامی آرام و بدون خونریزی ژنرال پروز مشرف، نواز شریف را کنار زد و خود به قدرت رسید که همچنان در قدرت است ( این مقاله قبل از سال 2008 نشته شده است و گرنه در حال حاضر آقای یوسف رضا گیلانی است) سر انجام با وقوع وقایع 11 سپتامبر ارتش پاکستان به نزدیکترین شریک آمریکا در جنگ علیه تروریست درآمد و تحریم های نظامی این کشور لغو شد.

نیورهای تحت امر نیروی زمینی افراد چه با تحصیلات مقدماتی و چه پیشرفته در پاکستان (مردان) به خدمت سربازی فراخوانده می شوند و افسران مورد نیاز نیز توسط دانشکده افسران نیروی زمینی کاکول در ابت آباد در شما غرب پاکستان تربیت می شوند. سالانه 320 نفر در این دانشکده پذیرفته می شوند که بخش کوچکی از این افراد برای دوره های ویژه آموزش پزشکی انتخاب می شوند. دوره آموزشی در این دانشکده دو سال است و بعد از دو سال برای تکمبل دوره آموزشی در واحدهای عملیاتی و یا آموزشگاه های نیروی زمینی دارای 12 مجموعه آوزشی دیگر نیز می باشد که تخصص های دیگری مانند توپخانه، پیاده نظام، جنگ های چریکی، مخابرات ... آموزش می دهد که افسران جوان بعد از طی دو سال دوره در ابت آباد به این مراکز فرستاده ی شوند. دانشکده مهندسی NUST نیز یکی از دانشکده های تخصصی نیروی زمینی است که دوره های ویژه مهندسی الکتریک را برای افسران برپا کرده است. در صورت لزوم دوره هایی نیز در ایالات متحده برای افسران جوان برای آموزشهای ویژه برقرار می شود. همچنین برای آموزشهای رده های بالای ارتش مانند افسران ارشد در تمامی نیروها دانشکده دفاع ملی واقع در راولپندی که در سال 1971 تاسیس شده نقش مهمی در تربیت افسران ارشد و فرماندهان نیروها در آموزش های راهبردی دارد. در دهه 1950 و 1960 اکثر آموزش های تخصصی در انگلستان و یا آمریکا برگزار می شود ولی بعد از تیره شدن روابط در دهه 1970 افسران بشتر به کشورهایی چون انگلیس و یا استرالیا فرستاده می شود تا ایکه با افزایش روابط نظامی با امریکا در دهه 1980 در حدود دو-سوم از افسران برای آموزش به آمریکا فرستاده می شدند ولی دوباره دهه 90 و تحریم پاکستان از سوی آمریکا باعث متوقف مانده این آموزشها شد.